Życzenie - by Lady Van De Kamp

mati

z niecierpliwością czekam co wydarzy się dalej Smile

heaven

Ja przeczytałem dopiero teraz, ale również jestem pod wrażeniem.....życze natchnienia do kolejnych prac!!!
P.S. Czekamy, aż się pojawią na forum.....

Klaudulka

Lady Van De Kamp

Przez pierwsze dni Rex nie mógł się nadziwić jak bardzo Bree się zmieniła. Na stole już nie gościły żadne wyszukane potrawy, które trudno było nazwać. I tak dziś na obiad był makaron z serem – Bree chyba pierwszy raz w życiu zrobiła tak pospolita potrawę. Fakt był to wyśmienity makaron, ani przypalony, ani rozgotowany, zupełnie inny od tego jaki serwuje swojej córce Susan. Lecz to nie jedyna zmiana jaka zaszła w domu Van de kampów, Bree przestała się tez wszystkich cierpiąc o czystość i o dziwo sama przestała sprzątać. Zresztą jakby Rex dobrze się nad tym zastanowił to od tygodnia nie widział by Bree cokolwiek sprzątała.
Tymczasem w kuchni Bree przezywała prawdziwe katusze. Nalała sobie kieliszek wina i siadła przy zawalonym brudnymi naczyniami stole.
- Jak to możliwe, że nikomu nie przeszkadza ten bałagan – zastanawiała się.
Od tygodnia nie prała, odkurzała i nie zmywała naczyń. No dobrze bądźmy szczerzy, czasem gdy nikt nie widział wstawała w środku nocy i zmywała część naczyń tak by rano było na czym zjeść śniadanie. Ale przecież nie mogła bez końca żyć w takim syfie. Najdziwniejsze jest to, że nikt z rodziny jakoś do tej pory nie zwrócił uwagi na to co dzieje się w domu.
- Mamo! Widziałaś gdzieś moja różową bluzkę – zapytała Danielle wchodząc do kuchni i nagle ja zatkało.
Jej oczom ukazały się stosy brudnych naczyń piętrzące się na szafkach i wręcz wypadające z niedomkniętej zmywarki.
Fakt nie wchodziła tu za często, prawdę powiedziawszy starała się robić to jak najrzadziej, tak jak każdy z domowników. Nikt nie lubił przebywać w tym sterylnie czystym „królestwie pani domu”. Mimo, ze Danielle nie była zbyt częstą bywalczynią w kuchni, to zdała sobie sprawę, że cos tu jest nie tak. Myślenie nie jest najmocniejsza jej stroną, ale teraz na widok tego bałaganu cos w niej drgnęło.
- Co tu się stało? – spytała zszokowana.
- Nic. Przecież nie możemy być niewolnikami obowiązków – powiedziała Bree i wstała z krzesła. –A twoja bluzka pewnie jest w koszu na brudna bieliznę, no chyba, że ktoś ją wyprał.
Danielle popatrzyła z przerażeniem na matkę.
- Nie przeszkadza ci ten syf w kuchni? – spytała dziewczyna.
- Jeśli wam nie przeszkadza to mnie tez nie – uśmiechnęła się Bree- zrobiło się już późno muszę iść do Susan. Dacie sobie rade z kolację? – zapytała i nie czekając na odpowiedź wyszła z domu.

heaven

Świetne Lady....czekam na dalszy ciąg.....dobrze, że nie ma zbyt dużo dialogów, bo można lepiej wczuć się w klimat...powodzenia w dalszej pracy!!!

Nina

Fajna część, najlepsze to o Bree przezywającej katusze, pozwala nie zapomnieć, ze to wciaż Pani VDK Smile

A wzmianka o Susan mnie rozbroiła Smile

mati

świetnie napisane ... ja wolę abyBbree sie nie zmianiała ...

Gabim

bardzo fajna część Smile

czekam na następne Smile

Q.m.c.

O jak miło

Dawno już nie czytałam opowiadań Cool

Fajne naprawde ciekawe a na dodatek z Bree

Lady Van De Kamp

Gdy tylko za Bree zatrzasnęły się drzwi wejściowe Danielle odwróciła się na pięcie i krzyknęła
- tato, Andrew chodźcie do kuchni!
W glosie dziewczyny słychać było przerażenie, a ponieważ rzadko się zdarzało, że Danielle czymś się przejmuje lub by cos wpłynęło na nią silnie to mężczyźnie szybko oderwali się od swoich obowiązków i pobiegli do niej. Gdy tylko znaleźli się w kuchni i z lekka ogarnęli wzrokiem cały ten bałagan stanęli jak wryci.
- No nieźle mamuśce odbija – zadrwił Andrew – ze skrajności w skrajność.
Milcz! – krzyknął na niego równie zdziwiony Rex, jednak obiecał sobie, że obojętne co by się nie działo to nie pozwoli swojemu pierworodnemu tak się zachowywać. – Jak śmiesz się tak wyrażać o swojej matce?!?
Danielle ciągle tępo patrzyła na wnętrze kuchni, jednak powoli zaczynała do niej docierać smutna rzeczywistość. Z tego problemu nie uda im się wywinąć zbyt łatwo.
_ Trzeba to posprzątać – powiedziała po chwili.
- Odbiło ci! – wpadł jaj w słowo brat.
Tak dla Andrew było oczywiste, ze prace domowe należą do matki. Przecież wszystko się jakoś samo” robiło bez jego pomocy. Posiłki same się szykowały, koszule w magiczny sposób same znikały spod łóżka i wracały czyste i wyprasowane do szafy, pokój sam się sprzątał, wszystko samo... To zadziwiające jak mało myślimy o tym co jest dla nas oczywiste.
- Nie będę sprzątał tego syfu! – kontynuował Andrew – Co z kolacją?
- A co ma być! – nie wytrzymała Danielle – Pomyśl chwil ponoć to nie boli!
- O ironio i kto to mówi, moja inteligentna siostra – nie dał się zbić z pantałyku Andrew.
- Cicho – powiedział Rex – Danielle ma rację, trzeba to wszystko posprzątać.
Ledwo Rex wypowiedział te słowa jego dzieci spojrzały na niego jak na wariata. I wtedy dopiero Rex uzmysłowił sobie o co im chodzi. To był chyba pierwszy raz w jego życiu gdy przyznał racje córce. Czyż to nie dziwne, ponoć ojcowie faworyzuję swoje kochane córeczki, ale w tej rodzinie tego nigdy nie było. Tutaj wszystkie stosunki miedzy ludzkie były jakieś dziwne, a może po prostu ich w ogóle nie było?
Zachęcone tym stwierdzeniem Danielle stwierdziła, ze musi się teraz wykazać, może uznają ja na tyle odpowiedzialna, ze uda jej się iść na całonocną imprezę do Dony?
- Ja zajmę się zmywaniem, Andrew nastawi pranie i posprząta piętro. Tato ty podkurzasz wszystko i nie czekając na ich sprzeciwy włożyła fartuszek i odkręciła kran z wodą.
- Nie mam najmniejszego zamiaru ... – zaczął Andrew
- owszem masz tylko jeszcze tego nie wiesz – przerwał mu w pół słowa Rex – I to migiem zanim matka wróci. Zrobimy jej niespodziankę.
- tak, ale potem musisz z nią koniecznie porozmawiać – powiedziała Danielle.
Tak, wszyscy porozmawiamy. A teraz do roboty.

Gdy Bree wróciła do domu było już po 23. Wieczór z dziewczynami udał się jak zawsze. Najpierw zagrały w pokera i pogadały, a potem otworzyły butelkę tego przepysznego wina, czy może najpierw było Martini? Nieważne oba napoje smakowały wybornie i pozwalały choć na chwile zapomnieć o kłopotach domowych.
Gdy otworzyła drzwi wejściowe w mieszkaniu było cicho i ciemno.
- Pewnie wszyscy poszli już spać - pomyślała
Sama była zmęczona, jednak miała ochotę na jeszcze jedna lampkę wina. Skierowała swe kroki do kuchni. Trochę się obijając o meble, w końcu już trochę wypiła tego wieczoru, dotarła do swojego królestwa. Zapaliła światło i spojrzała zdumiona. Na początku pomyślała, ze jednak za dużo wypiła, ale potem stwierdziła, ze alkohol nie powoduje takich halucynacji. Zamknęła oczy i po chwili jeszcze raz ogarnęła wzrokiem całe pomieszczenie, jej oczom ukazała się sterylnie czystą kuchnia.
Uśmiechnęła się.
Jej plan wypalił. Było strasznie trudno, ale w końcu udało się, a już zaczynała tracić co do wszystkiego nadzieję. Widać rodzinka tez ma jakieś poczucie porządku. Miała nadzieje, że zrozumieją cos z tej lekcji. Jeszcze raz spojrzała na kuchnie i zgasiła światło. Wino nie będzie jej już potrzebne. Może iść spać z czystym sumieniem, po raz pierwszy od dość dawna.

Nina

Super

Tak własnie myślałam że Danielle zabierze się za sprzątanie, ze wszyscy się zabiorą Smile

Bardzo fajna część Lady, szczególnie ten fragment sprzeczki Danielle z Andrew o głupotę dziewczyny

" A co ma być! – nie wytrzymała Danielle – Pomyśl chwil ponoć to nie boli!
- O ironio i kto to mówi, moja inteligentna siostra – nie dał się zbić z pantałyku Andrew."

heaven

Lady Van De Kamp

Bardzo sie cieszę, że podobaja Wam sie moje opowiadania. To miłe gdy inni czytaja to co napisze i jeszcze się im podoba. Wasze wypowiedzi sprawiaja, ze z wielka chęcia siadam do pisania kolejnych częsci.
Dziekuję

Mam nadzieje, że ta część tez spełni Wasze oczekawiwania.

Następnego dnia obudziła się niezwykle lekka na duszy. Może to z powodu panującej na zewnątrz pogody. Za oknem wesoło święciło słońce i śpiewały ptaki, a może to z powodu wczorajszego wieczoru? Bree obróciła się na bok z zamiarem przytulenia się do męża, ale tu napotkała pewien problem. Zaskoczona popatrzyła na puste miejsce koło siebie. Dziwne, przecież dziś Rex ma wolne a w takie dni nigdy nie wstaje wcześniej niż ona. Czyżby coś się stało? Coraz gorsze myśli napadały Bree.
Szybko wstała z łóżka. Nie ubierając się, w samej koszuli nocnej, zbiegła po schodach na dół. Gdy dotarła do salonu poczuła niezwykle apetyczny zapach. Machinalnie skierowała swe kroki do kuchni.
- Dzień dobry – powiedział Rex, gdy tylko Bree pojawiła się w kuchni – Właśnie robię śniadanie, ubierz się a ja skończę robić kawę.
Bree popatrzyła na niego niepewnie, ale bez słowa udała się na górę. W trakcie wybierania stroju na dzisiaj zastanawiała się kiedy ostatnio widział męża w fartuszku przy kuchence, po chwili zdała sobie sprawę, że jeszcze nigdy nie była w takiej sytuacji, czyż to nie dziwne? Szybko doprowadziła swoje włosy do nienagannego stanu, pościeliła łóżko i skierowała się w stronę schodów. Do jej uszu docierały strzępki jakiejś rozmowy z salonu. Po przekroczeniu progu jadalni zauważyła, że cała rodzinka siedzi przy stole i z apetytem zajada śniadanie.
Pierwsza zauważyła ja Daniele.
- Zaczęliśmy bez ciebie bo jajecznica by wystygła – powiedziała dziewczyna.
Bree popatrzyła na nią i usiadła przy stole.
- Ciekawe co teraz jej odbije – mruknął pod nosem Andrew.
Bree nic nie mówiąc spiorunowała go wzrokiem.
- Nałożyć ci jajecznicy? – spytał Rex.
- Tak, poproszę – powiedziała i obserwowała jak Rex ja obsługuje. Po chwili wahania dźgnęła jajecznice widelcem i niepewnie spróbowała.
- Co to ma być? – spytała po chwili.
- Nie smakuje ci? – spytał ze smutkiem w glosie Rex.
- Smakuje. Pytam co ma znaczyć to śniadanie?
- Po prostu wstałem wcześniej ...
- Nigdy jeszcze nie zrobiłeś śniadania dla całej rodziny. No i to wczorajsze sprzątanie. Czy cos się stało?
- Czy cos się stało?!? – Nie wytrzymał Andrew – To ty nam powiedz co ci się stało?
- Andrew nie zwracaj się w ten sposób do matki – upomniał go ojciec – Bree stwierdziłem, że ostatnio byłaś chyba troszkę ... jak by tu powiedzieć ... zagubiona, więc postanowiłem ci pomóc.
- Zagubiona? – popatrzyła z zaciekawieniem na męża, ale postanowiła, że nie powie nic więcej zobaczy co ciekawego wymyślił rex.
- Ten bałagan, zmiana nastawienia do gotowania i ... całej reszty.
- Byłam po prostu ciekawa kiedy zacznie wam przeszkadzać ten brak porządku.
- No wiec zaczął – odpowiedziała Danielle – Popadłaś ze skrajności w skrajność. Twój perfekcjonizm był nie do wytrzymania, ale nie możemy mieszkać w takim burdelu.
- Do burdelu to ty byś akurat pasowała, tam nie wymagają myślenia, choć może powinnaś zacząć dbać o siebie – skwitował Andrew.
Bree i Rex popatrzyli na swojego pierworodnego, ale jakoś tym razem nic mu nie powiedzieli, a wręcz wyglądali jakby zastanawiali się nad jego słowami.
- No dobrze – Bree jako pierwsza wyrwała się z tej kłopotliwej zadumy – W takim razie może wprowadzimy podział obowiązków domowych.
- Ale zawsze się czepiałaś, że robimy cos nie tak jak ty byś chciała – przerwał jej Andrew.
- Teraz postaram się nie czepiać, ale wy tez musicie się postarać.
- Zgoda – przytaknęła Danielle.
Andrew popatrzył zdumiony na siostrę, ale tym razem już się nie odezwał. Rex uśmiechnął się do żony.

Gabim

I kolejna część jest świetna Smile

Nie moge się też doczekać kiedy cała ta sprawa się wyjaśni Smile

heaven

Świetne...i jak zawsze trzeźwość umysłu i całkowite opanowanie swojego planu...: Co to ma być?!